نام موسسه : سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان
معرفی سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان :
سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان یا به اختصار سمپاد، نهادی است که بر امور تحصیلی دانشآموزان مستعد و با بهره هوشی بالا نظارت میکند. اما در زبان عمومی و بین دانش آموزان به مدرسه تیزهوشان معروف است. این سازمان دارای مدرسههای دبیرستان دوره اول و دوم دخترانه و پسرانه در شهرهای پرجمعیتتر است. گزینش در مدارس سمپاد در دو مقطع متوسطه اول (ششم به هفتم) و متوسطه دوم (نهم به دهم) از طریق آزمونهای سراسری مبتنی بر ارزیابی استعداد تحصیلی و استعداد تحلیلی است صورت میگیرد.این سازمان مدتی به صورت یکی از معاونتهای مرکز ملی پرورش استعدادهای درخشان و دانشپژوهان جوان فعالیت میکرد که مجدداً در سال ۱۳۹۷ به صورت سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان احیا شد.
تاریخچه
بنیانگذاری
در سال ۱۳۵۵ سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان با بودجه ۱۳ میلیون تومان توسط ایرج برومند و با همکاری کارشناسان بینالمللی و آمریکایی پایهگذاری شد.سازمانهای بینالمللی و خارجی مذکور عبارت بودند از شورای جهانی پرورش استعدادهای درخشان، مؤسسه ملی آموزش مدیریت و رهبری پرورش استعدادهای درخشان واقع در کالیفرنیای جنوبی، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، و کمیسیون آموزش سازمان ملل متحد (که در آن زمان طرحی برای قبول عضویت این سازمان در آن ارائه شده بود).در این سال دو مدرسه مختلط الوند و بلوار در تهران ذیل این مرکز بودند. بعدتر مدارسی در کرمان و مشهد هم اضافه شدند.
تعلیق پس از انقلاب ۱۳۵۷
پس از انقلاب ۱۳۵۷ هجمههای بسیاری به این مرکز بهجامانده از حکومت پهلوی و به ماهیت و اهداف آن وارد شد، همانطور که به دیگر نهادهای قبل انقلاب از جمله سازمان آموزش و پرورش وارد میشد.از سال ۱۳۵۷ تا سال ۱۳۶۶ ابقا یا انحلال این سازمان در نهادهای حاکم مورد بحث بود؛ زیرا وجود این سازمان «طرحی برای ادامه استعمار» و با هدف ساختن «مغز آمریکایی»و به نوعی تبعیض و مخالف عدالت اجتماعی و موجب فرار مغزها[نیازمند منبع] تلقی میشد. انتقادها به این مرکز عبارت بودند از ادعای بهایی بودن مدیر عامل آن، آمریکایی بودن و بیحجاب بودن زن او، و نبودن حتی یک جلد قرآن در کتابخانه مدرسه.
در یکی از سالهای قبل از انقلاب آزمایشگاه این مرکز به نفع یک مرکز دانشگاهی مصادره شد. طی این سالها دو مرکز دخترانه (فرزانگان) و پسرانه (علامه حلّی) به همراه دفتر کودکان استثنایی فعّال بودند، امّا هر لحظه امکان تعطیل شدن این مراکز وجود داشت. آموزگاران این دو مرکز اغلب دانشآموزان همین مراکز در دوران قبل از انقلاب ۱۳۵۷ بودند.
احیا
در سال ۱۳۶۶ اساسنامه سمپاد توسط میرحسین موسوی نخستوزیر وقت تصویب شد و این سازمان تحت نام سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان (سمپاد) با ۲ مرکز و ۸۰۲ دانش آموز به آموزش و پرورش پیوست؛ و جایگاهی مستحکمتر یافت.مدرسه پسرانهٔ تهران به نام علّامه حلّی و مدرسه دخترانهٔ تهران به نام فرزانگان نامیده شد. در سال ۱۳۶۷، جواد اژهای ریاست هیئت امنای سازمان را برعهده گرفت. در طول ۲۱ سال، این سازمان مدارس زیر مجموعهٔ خود را در استانهای مختلف گسترش داد.